poniedziałek, 2 kwietnia 2012

Dekret Gelazego

    Dekret przypisywany papieżowi Gelazemu I - /492-496/ nie jest na pewno dziełem tego papieża. Jego autorytet był jednak na tyle wysoki że nieznany nam kompilator uznał za zasadne dla posłużyć się imieniem tego papieża w celu podniesienia rangi tego tekstu.
    Autor pochodził prawdopodobnie z Galii i był osobą doskonale znającą zwyczaje Kościoła rzymskiego. Zasadniczy człon dekretów - cz. 1-3 pochodzi z czasów papieża Damazego I - /366-384/  i znajduje się wśród uchwał synodu rzymskiego z r. 382  pozostałe dwie pochodzą prawdopodobnie z w. VI
    Ze względu na  rangę jaka już od samego początku posiadały te teksty sa one bardzo cennym świadectwem  dotyczącym Tradycji przyjętej na Zachodzie.

   Tekst powyższy składa się z pięciu części zawierających następujące teksty:

   1. Postanowienia Soboru Rzymskiego z 381 r. o Duchu Świetym i imionach Chrystusa. 
  
   2. Wykaz ksiąg spisanych pod natchnieniem Ducha Świętego 

   3. Wyjaśnienia dotyczące prymatu rzymskiego i stolic patriarchalnych

   4. Wymienia sobory powszechne i pisma Ojców Kościoła

   5. Zawiera listę apokryfów i innych pism teologicznie podejrzanych






                                                            Papież   Gelazy  I

  Zamieszczę tutaj tylko fragment tekstu Dekretu Gelazego, ale będą to chyba najbardziej istotne fragmenty, mam na myśli zwłaszcza III część. Oto on:

  [III] - Powiedziano też [o prymacie i stolicach patriarchalnych]

  [ 1 ] Po wszystkich wyżej podanych przez nas pismach prorockich, ewangelicznych i apostolskich , na których z łaski Bożej założony został Kościół katolicki, uznaliśmy za konieczne dodać i to, że chociaż powszechne kościoły katolickie rozlane po świecie są jedną komnatą Chrystusa, to jednak święty Kościół rzymski posiada pierwszeństwo wobec pozostałych kościołów nie na podstawie konstytucji synodalnych, ale otrzymał prymat z ust Pana naszego i Zbawiciela, który mówi w Ewangelii: "Ty jesteś Piotr, i na tej skale zbuduję mój Kościół, i bramy piekielne go nie przemogą; i tobie dam klucze królestwa niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, i cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie".

   [ 2 ] Dołącza się także towarzystwo błogosławionego Pawła Apostoła, naczynia wybranego, który nie w innym czasie, jak bają heretycy, ale w jednym czasie i w tym samym dniu został uwieńczony, umierając chwalebną śmiercią z Piotrem w Rzymie za cesarza Nerona; na równi wspomniany Kościół rzymski poświęcili Chrystusowi Panu i swoją obecnością oraz zwycięstwem godnym czci dają pierwszeństwo wobec wszystkich innych miast na całym świecie.

   [ 3 ] Pierwsza jest Piotra Apostoła stolica Kościoła rzymskiego, "który nie ma skazy ani zmarszczki, ani niczego podobnego" - Ef 5,27 .
    Druga jest stolica Aleksandrii, uświęcona imieniem błogosławionego Piotra przez Marka jego ucznia i ewangelistę; on to skierowany przez Piotra Apostoła do Egiptu, glosił slowo prawdy i poniósł chwalebne męczeństwo.
   Trzecia pod względem czci jest stolica Antiochii błogosławionego Piotra, ponieważ tam właśnie mieszkał zanim przybył do Rzymu, tam tez po raz pierwszy pojawiło się imię chrześcijan dla nowego ludu.

   Powyższy tekst jest tylko kwintesencją coraz bardziej powszechnych w Kościele poglądów dotyczących znaczenia i roli jaka odgrywa stolica Piotrowa. Już pokolenie wcześniej Prosper z Akwitanii w okresie kontrowersji związanych z nauką o łasce wypowiedział takie znamienne zdanie:

   "Co do wyznania wiary w zakresie nauki o łasce uważamy za wystarczające i miarodajne pisma Stolicy Apostolskiej. Ci natomiast, którzy sprzeciwiają się tym postanowieniom, są poza wiarą katolicką"




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz